- ★★
- ★★
- ★★
- ★★
- ★★
selection
متن ترانه دوباره تو
یه چند وقته
حس میکنم نسبت بهم سردی
تو بین راه دستامو ول کردی
از اون همه خاطره دل کندی
یه چند وقته
این رابطه به تار مو بنده
چشات تو عکسامون نمیخنده
تاریکه دیگه با تو آینده
بگو همش خوابه
که عشق من به یه غریبه دل داده
میگی سو تفاهم بوده در واقع
شاید باور کنم بازم من ساده
بگو همش خوابه
که عشق من به یه غریبه دل داده
میگی سو تفاهم بوده در واقع
شاید باور کنم بازم من ساده
دوباره تو دوباره من
حال خرابه این روزای منو ببین و بخند
دوباره تو دوباره من
حال خرابه این روزای منو ببین و بخند
زل نرن تو چشم من که گریه داره حالم
یه چند وقته یه بغضی تو گلومه
همش فراریم از جمع با خودم حرف میزنم
یه شب خواب راحت تنها آرزومه
بی معرفت معلومه کجایی
آماده نیستم هنوز واسه جدایی
واسه دیدن تو با اون تنهایی تو بارون
واسه اشک چشامون
بگو خوابه
که عشق من به یه غریبه دل داده
میگی سو تفاهم بوده در واقع
شاید باور کنم بازم منه ساده
دوباره تو دوباره من
حال خرابه این روزای منو ببین و بخند
دوباره تو دوباره من
حال خرابه این روزای منو ببین و بخند
متن ترانه نشدیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
من یه خنده م که می خونم، من یه دیوونه ام که می دونم
من صدای گریه ی نسلی شدم، که داره می خنده و داغونه
انقدر اشک واسه نداشته هاش ریخته که عاشق ترنم بارونه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
نسل من با لگد، پدر از خواب پرید
اما باز روز پدر رفت و جوراب خرید
نسلی که سیلی خورد از همه معلماش
اما هیشکی رنگ اشکاشو ندید
ما که بنگی نشدیم، سیخ و سنگی نشدیم
حال ما خوبه همه، ما مافنگی نشدیم
نسل من عاشق پوسترای رنگی بود و
خواب می دید براش هدیه یه ساز آوردن
یکی جفت پا می پرید توو رویات
پاشو اسکل کپسول گاز آوردن
چه میشه کرد، دنیا رو، هی داریم خالی می بندیم
با چش باز اشک می ریزیم، با چش بسته می خندیم
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
یادمون داده بودن، دخترا بادکنکن، هیشکی یادمون نداد، که چرا می ترکن
یادمون داده بودن پسرا شیرن، کسی یادمون نداد چرا دلگیرن
زیر درخت آلبالو، شادیمون و گم کردیم
گریه به حال خودمون خنده به مردم کردیم
عمو زنجیر باف، چشامون و میبندیم
تو پشت کوه بنداز، ما بازم می خندیم
بخند بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
بخند بازم، بخند بازم، بخند و خنده هات از غصه مون کم شه
نمی دونم، با این خنده ت، شاید این روزگار وحشی آدم شه
- ★★
- ★★
- ★★
- ★★
- ★★
شما اولین نظر را بنویسید.